św. Juda Tadeusz

Św. Juda nazwany został Tadeuszem dla odróżnienia od Judasza Iskarioty. Pochodził z Kany Galilejskiej. Rodzicami jego byli Maria i Kleofas (zwany także Alfeuszem), braćmi św. Jakub, pierwszy biskup Jerozolimy, Józef i św. Szymon. Spokrewniony był z Panem Jezusem, ponieważ matka Jego Maria Kleofasowa była cioteczną siostrą matki Chrystusa Pana. Rodzice św. Judy, jak również i jego bracia całym sercem byli oddani sprawie rozszerzania Ewangelii, towarzyszyli Zbawicielowi podczas jego pracy apostolskiej. Poszli też za Nim do Jerozolimy na święto Paschy i byli świadkami Jego Męki i Śmierci. Ciało św. Judy zostało z czasem przewiezione do Rzymu. Znajduje się w Bazylice św. Piotra, gdzie do dziś doznaje wielkiej czci. Św. Juda Apostoł od niepamiętnych czasów uchodził za patrona w sprawach trudnych i beznadziejnych. Św. Juda nosił przydomek Tadeusza. Wyraz ten znaczy tyle, co „odważny”.  Święty Juda był bratem św. Jakuba Młodszego (Mt 13,55). Dlatego bywa nazywany „Juda Jakubowy” (Łk 6,16; Dz 1,13). Ewangeliści św. Judę, „brata” Pana Jezusa, stawiają w wykazach Apostołów na dalekim miejscu, podobnie jak Szymona i Jakuba Młodszego. Nie czynią tego w celu umniejszenia ich czci, lecz czynią tak ze względu na przyjętą zasadę uwzględniania kolejności przystąpienia do grona Apostołów. Piękny list wchodzący w skład kanonu Pisma Swiętego dowodzi, że był on człowiekiem wykształconym. Na wstępie Listu przedstawia się jako brat Jakuba. Tradycja starochrześcijańska przekazała nam pewne nowe informacje o św. Judzie Tadeuszu I tak, Hegezyp, który żył w wieku II, podaje, ze Apostoł był żonaty, gdy przystąpił do grona uczniów Pana Jezusa, podobnie jak św. Piotr Dlatego podejrzliwy na punkcie swojej władzy Domicjan, nakazał sprowadzić do Rzymu wnuków św. Judy w obawie, by jako „krewni” Chrystusa nie chcieli kiedyś sięgnąć po władzę cesarską Kiedy jednak przekonał się, ze są to ludzie prości i bez aż tak wielkich ambicji, odesłał ich do domu (Euzebmsz Hist Eccl III, 19, XX, 1-7) Późniejsze świadectwa głoszą, ze św. Juda po Zesłaniu Ducha Świętego głosił Ewangelię w Palestynie, w Syrii, w Egipcie i Mezopotamii Śmierć męczeńską miał ponieść w Libanie lub w Persji W Edessie powstała legenda, ze św. Juda miał spotkać się z tamtejszym królem Abgarem i w ten sposób miał spełnić obietnicę Pana Jezusa. Król bowiem zaprosił Pana Jezusa do siebie Chrystus Pan miał mu przyrzec, ze mu pośle swojego ucznia. Kult św. Judy Tadeusza był żywy w wielu krajach, także w Polsce. Odbierał i nadal odbiera kult jako patron od spraw beznadziejnych W wielu kościołach naszej Ojczyzny odbywają się raz w tygodniu specjalne nabożeństwa ku czci św. Judy Tadeusza z odczytaniem próśb i podziękowań.Ikonografia przedstawia św. Judę Tadeusza z pałką lub włócznią w ręku, od których miał ponieść śmierć męczeńską. Przedstawia także Świętego z obrazem Pana Jezusa Według bowiem legendy miał on wizerunkiem Pana Jezusa uzdrowić króla Abgara w Edessie.