Małe jest wielkie. Hasło jakie często słyszymy w różnych dziedzinach życia.

Naukowcy powiedzieli by o nanotechnologii, biolodzy o komórkach i chromosomach czy DNA. fizycy o wielkim wybuchu z główki szpilki a my…

Taki mały człowiek a tak wiele może zdziałać.

Że coś małego czyni wielkie rzeczy. Jezus szuka przypowieści czyli obrazu i sposobu, by znając otaczający ich świat zrozumieli o co mu chodzi. Z tym co robi i jaki to ma cel.

Ziarenka znają ogrodnicy i rolnicy. Tu takich niewielu. To może przyprawy? Mamy w domu? Takie małe a tyle może zrobić… Pieprz, Papryka. Zawody, że człowiek nie może wytrzymać.

Ziarnko gorczycy, jak wiadomo, jest drobne i małej wartości. Jeśli jednak je się zetrze, okazuje swoją moc. Tak i wiara zrazu wydaje się czymś zwykłym, jeśli jednak ścierają ją przeciwności, objawia swą siłę, tak iż tych, którzy o niej słyszą lub czytają, swą wonią otacza” Św. Ambroży.

Gorczyca to mi się zaraz musztarda kojarzy.

Podlegamy ślepemu losowi czy Opatrzności Bożej? Wierzymy, że towarzyszy nam Opatrzność. Że są sprawy, kiedy pomaga nam Bóg. To dlatego dziś słowo Boże mówi… o cierpliwości…

Cierpliwość mamy mieć w życu – w ciele jako pielgrzymi tej ziemi…

Nawet jak wyschnięci jak gałązka mając cierpliwość i nadzieję zazielenimy się w Bogu.

Zielony kolor nadziei. Teraz nam towarzyszy. Bóg zasiewa ziarno. Bóg nas pielęgnuje.

Dzisiaj tak rolniczo. Tamten obraz przemawiał, by mieć cierpliwość, nadzieję i wiarę. Że to małe ziarno urośnie. Że może nie widać sukcesu a jednak się uda i wyrośnie wielkie drzewo.

Kościół jest kościołem pielgrzymującym. Wydaje się, że czasem jest suchy. Że jakoś czegoś mało. Nie widać tego. W tym wszystkim też jest Bóg. Są sprawy bez naszego wpływu. I ufamy, że Bóg działa. Ufajmy opatrzności.

Drobne sprawy, a stają się nieraz wielkie. Cierpliwość i nadzieja. Że Bóg jest z nami. Że wszystko ma swój cel.  Że nasze starania nie wystarczą, ale Bóg ma swój plan. I potrzeba jego łaski.

Bóg wie. Warto o tym czasem pomyśleć i zaufać.

Bo z gorczycą wiąże się jeszcze jedno zdanie: jak musztarda po obiedzie. Tak by to co ważne nie utraciło swej ważności, by coś nie było za późno, bo ktoś nie zdążył, bo ślepy los tak sprawił.

Pielęgnujmy z Bogiem nasze serce na drogach wiary i miłości.