List Rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na Ponied...

KATOLICKI  UNIWERSYTET  LUBELSKI  JANA  PAWŁA  II

 „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (1Tes 4,3)

 Umiłowani w Panu Przyjaciele Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II!

 Bracia i Siostry!

Wydarzenia Wielkanocnego Poranka zburzyły spokój starszyzny żydowskiej. Zasiały niepokój w sercach i umysłach strażników wiary i przewodników narodu. Informacjom o Zmartwychwstaniu ukrzyżowanego Nauczyciela próbowali przeciwstawić kłamstwo i przekupstwo. Zwątpienie wkradło się w serca uczniów. Z niedowierzaniem słuchali relacji niewiast o pustym grobie i o wyznaczonym przez Jezusa miejscu spotkania. Nie rozpoznali Go w drodze do Emaus, kiedy wyjaśniał im pisma i tłumaczył to wszystko, co się odnosiło do Mesjasza. Poznali Go dopiero przy łamaniu chleba. W Eucharystii, przy łamaniu chleba, łatwiej rozpoznaje się Chrystusa i lepiej rozumie się odwieczną miłość Boga Ojca, który posłał na świat swego Syna, aby człowiek miał życie wieczne i uczestniczył w chwale Zmartwychwstałego.

Od Boga otrzymaliśmy bezcenny dar życia. Od Niego otrzymaliśmy ziemię, aby zgodnie z Jego wolą czynić ją sobie poddaną, uprawiać i korzystać z jej owoców. W naszych sercach Stwórca złożył wielorakie dary, talenty i charyzmaty, abyśmy ich używali i pomnażali, służąc Bogu i bliźniemu. To wszystko dał nam, abyśmy mogli zrealizować Jego zamiar: „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (1Tes 4, 3).

Na drodze do świętości nie powinniśmy odczuwać obaw i lęku. Świętość jest dostępna każdemu chrześcijaninowi. Za Ojcem Świętym Benedyktem XVI możemy powtórzyć, że „prawdopodobnie nie jesteśmy powołani do męczeństwa, ale nikt z nas nie jest wyłączony z powołania do świętości, do życia według wzniosłych ideałów, do życia po chrześcijańsku”. Na tę drogę Bóg daje nam doskonałego Przewodnika i Przyjaciela – Zmartwychwstałego Chrystusa. To z Jego zwycięstwa nad śmiercią, piekłem i szatanem pochodzi moc łaski chrzcielnej, przez którą zaczęła się nasza nowa, Boża historia; staliśmy się dziećmi samego Boga. Poprzez Chrzest Święty i wyznanie wiary, że On jest Panem, zostaliśmy włączeni w życie Boże, w „nową egzystencję Zmartwychwstałego” (Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, cz. 2, s. 265). Odtąd ta łaska Chrztu Świętego każdemu wierzącemu wyznacza kształt codzienności, motywuje do wyboru dobra i uczy wytrwałej miłości, bo ostatecznie miłość potwierdza naszą wiarę, a zarazem pozwala trwać w nadziei na życie, które nie zna już śmierci.

„Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce” (Ps 119, 105) – mówimy za natchnionym Psalmistą. Święta Zmartwychwstania Pańskiego pobudzają nas do refleksji nad powołaniem do świętości i nad własną drogą do nieba. Wzywają do zastanowienia się nad odpowiedzialnością za dar życia i jego ochronę. Są pytaniem o sposoby i metody wykorzystywania otrzymanych od Boga niezliczonych darów. W serdecznym zamyśleniu odpowiedzmy Zmartwychwstałemu Chrystusowi, czy nasze działanie i postępowanie przebiega według Bożego Słowa.

Bracia i Siostry!

W najbliższą Niedzielę Miłosierdzia Bożego, podczas rzymskich uroczystości Ojciec Święty Benedykt XVI ogłosi błogosławionym Sługę Bożego Jana Pawła II. Z głęboką radością, w różnych formach obecności, będziemy uczestniczyć w eucharystycznym uwielbieniu Zmartwychwstałego za obdarowanie łaską świętości Papieża z Polski. Mamy świadomość jego życiowej drogi, na której był wytrwale wierny wezwaniu Pana – od lat młodości w naszej Ojczyźnie, po jej dopełnienie, jako Wikariusz Chrystusa na Stolicy Piotrowej. Wiemy, jak wielkim heroldem słowa Bożego był dla Kościoła i dla wszystkich ludzi dobrej woli na całym świecie. Nadal przed nami pozostaje wysiłek głębszego odczytania jego niezwykle bogatego nauczania, w którym odsłaniając wielkość i kruchość ludzkiej kondycji, stale wskazywał na Jezusa Chrystusa – Odkupiciela człowieka, który sam jeden wie, co się w człowieku kryje. W jego papieskim nauczaniu, szczególnie na polskiej ziemi, możemy bez trudu odnaleźć wątki, w których przywoływał i stawiał nam za wzór świętych i błogosławionych tej ziemi. Wsłuchiwaliśmy się w jego słowa, myśli i wskazania, które usiłowaliśmy zapamiętać z postanowieniem, że będziemy przekształcać nasze życie i dostosowywać je do świętych wzorów.

Jesteśmy głęboko przekonani, że to z Bożego zamysłu również Katolicki Uniwersytet Lubelski był miejscem i środowiskiem dorastania do świętości najpierw księdza profesora, a potem biskupa i kardynała Karola Wojtyły – od 1954 roku aż po jego wybór na Stolicę Piotrową. Pośród swojego pasterskiego zaangażowania w życie Kościoła ks. prof. Wojtyła niemal przez ćwierćwiecze był na KUL-u nauczycielem akademickim i wychowawcą młodzieży. Katedra uniwersytecka, spotkania dyskusyjne ze studentami i pracownikami, chwile refleksji i modlitwy w kościele akademickim w jakiś sposób przygotowywały go do kierowania Katedrą św. Piotra, do całego papieskiego nauczania, którego istotne treści można zawrzeć m.in. w tym biblijnym wyrażeniu „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie”. Jako nauczyciel akademicki w swoich „wykładach lubelskich” dzielił się z młodzieżą rozumieniem prawdy, wytrwale poszukując odpowiedzi na pytanie, kim jest człowiek i co powinien czynić. Można powiedzieć, że do dzisiaj echo jego słów rozbrzmiewa w murach naszej Uczelni. Dziedzictwo jego filozoficznej i teologicznej myśli etycznej pozostaje dla nas zobowiązaniem, któremu chcemy być wierni wobec kolejnych pokoleń młodych ludzi, by dać świadectwo wiary, że „tylko Bóg może odpowiedzieć na pytanie o dobro, bo sam jest Dobrem” (Veritatis splendor, nr 12); że spotkanie z Chrystusem, „ostatecznym Słowem Boga” (Benedykt XVI), dla każdego człowieka ma stać się drogą dorastania do świętości, która winna być kształtem codziennego życia chrześcijanina.

 Katolicki Uniwersytet Lubelski, jak każdy uniwersytet, jest szczególnym laboratorium słowa; słowa głoszonego z katedr uniwersyteckich, odczytywanego w lekturach, słowa słuchanego i zapisywanego. Jako uniwersytet katolicki tym bardziej jest takim laboratorium, bo ludzkie słowo czerpie swoją ostateczną wartość z zakorzenienia w słowie Bożym i ma służyć Bożej prawdzie. W dniach świętowania paschalnej radości wyraźniej uświadamiamy sobie odpowiedzialność za ludzkie słowo, gdy staje przed nami Słowo, które zmartwychwstaje – Syn Boży, prawdziwe i jedyne światło na drodze człowieka do wieczności.

Temu zmartwychwstałemu Słowu służyli błogosławieni i słudzy Boży, którzy związani byli z naszym Uniwersytetem i przez krótszy lub dłuższy czas uczestniczyli w życiu naszej akademickiej wspólnoty. Do ich grona, obok Ojca Świętego Jana Pawła II i bł. ks. Jerzego Popiełuszki, należeli m.in.: bł. ks. komandor Władysław Miegoń, bł. bp Władysław Goral, i słudzy Boży: o. prof. Jacek Woroniecki OP, ks. prof. Wincenty Granat, ks. kard. Stefan Wyszyński, ks. prof. Franciszek Blachnicki. To oni tworzyli tę niepowtarzalną atmosferę naszej Uczelni. Uczyli odpowiedzialności za ludzkie słowo. Przykładem własnego życia świadczyli, jak realizować wolę Bożą i jak dorastać do takiej miłości, jaką Bóg nas ukochał.

Podobni do mieszkańców Jerozolimy z dzisiejszego pierwszego czytania, chcemy wszyscy słuchać z uwagą słów św. Piotra o Jezusie Chrystusie, którego Bóg wskrzesił, zerwawszy więzy śmierci. I tak jak Apostołowie, my dzisiaj mamy być tego świadkami. Dziękując z serca naszym Przyjaciołom – duchowieństwu i wszystkim wiernym – za wszelkie duchowe i materialne wsparcie dla naszego Uniwersytetu, chcemy życzyć mocnej wiary w zmartwychwstanie Pana i jednoznacznego świadectwa życia chrześcijańskiego. Niech Słowo Boże będzie dla wszystkich światłem i umocnieniem na wzrastanie w świętości, która jest powszechnym powołaniem, a której niezwykłe świadectwo dał dzisiejszemu światu Sługa Boży, a wkrótce Błogosławiony Jan Paweł II.

           Ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk, SDB

     Rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II

Lublin, Wielkanoc 2011




promujemy

Promujemy

współpracujemy

Dziękujemy

współpracujemy także z...